Çoğulcu kültüre sahip toplumlar, tekil kültürlü olanlardan birkaç önemli noktada farklılaşmaktadır. Her şeyden önce, daha fazla farklılıklara sahip bireyleri vardır ve farklılıklar anlamında daha kapsayıcıdırlar. Çoğunluk gruptan farklı kültürel temelleri olan azınlık grupların topluma değer kattığı kabul edilmektedir. Sosyal sorumluluk ve saygınlık adına farklılıklara değer veren toplum imajı ön plana çıkarılmaktadır. İnsanlara eşit fırsatlar sunmaya ve onlara eşit davranmaya odaklanılmaktadır. Toplumda, pozitif ayırımcılık, eşit haklar ve fırsatlar, cinsel taciz, insan / kadın / azınlık hakları ve benzer konularda bilinçlenme önemsenmektedir. Azınlıkların aleyhine bir ayırımcılığın olmadığından emin olmak için yasalar ve sistemler sıklıkla gözden geçirilmektedir.

Bunların sonucu olarak, çoğulcu toplumlar daha yüksek düzeyde yapısal bütünleşmeyi sağlarlar. Tekil kültür toplumlarla karşılaştırıldıklarında göreceli olarak çok daha az toplumsal önyargı barındırırlar.

Çoğulcu kültür toplumlar, farklı kültürel temellere sahip insanların yaşama ve çalışma koşullarında şüphesiz daha ileri bir adımı temsil etmektedir. Ancak, yine de farklı kültürel grupların farklı iş alanlarında, yönetim basamaklarında ve toplum katmanlarında yeterince temsil edilmesine olanak vermemektedir. Toplumun yapı ve işleyişi yine de egemen grubun normlarına göre belirlenmektedir. Dahası, tekil kültür toplumlarında olduğu kadar açık olmasa da asimilasyon anlayışını sürmektedir. Bu toplumlar, gerçek kültürel farklılıkların ortaya çıkmasını sınırlamakta, bütünleşmenin kültürel boyutlarını sağlamakta yetersiz kalmaktadır. Daha hoşgörülü bir ortam, azınlık grupların toplumdaki biçimsel olmayan, sosyal gruplara katılması için daha fazla fırsatlar yaratsa da katılım oldukça sınırlı kalmaktadır. Toplumsal önyargılar açık ya da gizli devam etmektedir.

Özellikle 1960’lı, 70’li yıllarda yaygınlaşan çoğulcu toplum anlayışı, günümüzde de bazı ülkelerde kendini göstermektedir. Bu toplumlarda üzerinde en çok durulan konulardan biri pozitif ayırımcılık olmakla beraber, toplumsal kararların alınmasında grup kimliklerinin kullanılması sorunu başka bir boyutta devam etmektedir. Ayrıca, geçmişteki haksızlıkları ve hataları telafi etmek amacıyla yapılanlar, bugünün çoğunluk grup üyelerinin bazı haksızlıklara uğramasına yol açabilmektedir. Sonuç olarak, bu anlayış ileri bir adımı temsil etmekle beraber toplumsal ilişkileri arzulanan düzeye getirememektedir.

Yalnızca farklı kültürlerden gelen gruplara sahip olmak çoğulcu kültürü ifade edebilir, ancak bu çok kültürlülük değildir. Çok kültürlü toplum, farklılıklarına bakmaksızın tüm insanların yeteneklerinden en üst düzeyde yararlanmayı sağlayacak, onların katkısını en üst düzeye çıkaracak politikaları ve uygulamaları benimseyen toplumdur. Azınlık gruplar, çoğunluk grupla birlikte aynı düzeyde katkı sağlayan, değer verilen toplum üyeleridir. Kendileri, kültürel kimlikleri ne olursa olsun toplumun değerli ve yararlı üyeleri olarak görülürler. Önyargılarla, ayırımcılıkla karşılaşmazlar, kültürler arası farklılıklardan kaynaklanan çatışmacı durumlar yaşamazlar. Farklılıkları hoş görmekten toplumsal bir değer olarak görmeye geçişi ifade eden çok kültürlü toplumlar belirli özelliklere sahiptir.

Toplumlarda çok kültürlülük, toplumsal bütünleşme amacına yönelik yeni bir kültür oluşturma süreci olarak görülür. Kültürel farklılıklar geliştirilir ve değerlendirilir, bütünleşmeyi sağlayacak sosyal ağlar güçlendirilir. Bütün toplumsal sistemlerde ve uygulamalarda kültürel önyargıları kaldırmaya ve proaktif bir yaklaşımla gruplar arası çatışmaları en aza indirmeye çalışılır.

Bu özellikler, (örnek gösterilebilecek toplumlar fazla olmasa da) çağdaş toplumsal yaşamı tanımlamak için ölçütler olabilir. Ayrıca, bu özellikler huzurlu, güvenli ve gelişmeye odaklı bir toplum anlayışına geçiş sürecinde bir vizyon yaratmak amacıyla kullanılabilir.