Kendini beğenme insanın doğasında olan bir duygudur. Fiziksel, zihinsel ya da duygusal özelliklerinin farkında olan, bunların kendisine sağladığı üstünlükleri önemseyen insanlar egolarını ve özgüvenlerini besleyen düşünceler ve davranışlar geliştirirler. Böyle bir duyguya sahip olmanın herhangi bir sakıncası yoktur, ancak önemli olan ve fark yaratan bunun düzeyidir.

İyi ve kötü yöneticiler arasındaki fark, genellikle sağlıklı ve sağlıksız kendini beğenmişlik arasındaki ayrımdan gelir. Sağlıklı bir kendini beğenmiş, nelerde iyi olduğunu bildiği gibi, iyi olmadığı konularda tavsiyeler almasını da bilir. Özgüvenlerinin temelinde karizmaları vardır.

Buna karşılık, sağlıksız kendini beğenmişler, narsist duygular ve davranışlar içinde olurlar, başkalarının düşünce ya da isteklerine gereken ilgiyi gösteremezler, hedeflerine ulaşamadıklarında, gereken ilgiyi göremediklerinde çökerler. Gerçeklerle bağdaşmasa bile daima kendilerini haklı gösterirler, en önde, en gözde ve tek olmak isterler. Kendilerini başkalarının yerine koyamaz ve başkalarını anlayamazlar. Her şey yalnızca kendileri için vardır ve ne olursa olsun her şeyin kendi amaçlarına hizmet etmesi gerekir. Başkalarının düşünce ve eylemleri kendi amaçlarına hizmet ediyorsa kabullenir, aksi halde bunlara anlayış göstermezler. Hedeflerine ulaşamadıklarında öfkelerine hâkim olamaz, saldırganlaşır, hatta ağır bunalımlara girerler.