İlişki, her şeyden önce isteğe ve niyete dayanır. Kendiliğinden oluşan doğal bir süreç değildir; istek, zaman ve çaba gerektirir. İlişki, tek taraflı bir süreç de değildir, bir tarafın istemesi ve çaba göstermesiyle gerçekleşmez. Her iki tarafın karşılıklı anlayış göstermesini ve güvene dayalı iletişim içinde olmalarını gerektirir. Aynı zamanda, karşılıklı özveri ve sabır da sağlıklı bir ilişkinin yapı taşlarını oluşturur.

İlişki yönetiminde temel kavram dengedir. Sağlıklı ve sürekli bir ilişki, tarafların aldıkları ile verdikleri arasında bir denge olduğunu düşünmelerine bağlıdır. Taraflar arasında aldıklarının ve verdiklerinin eşit ve adil olduğu şeklinde bir algılama oluşmadığında ilişki sorunları yaşanacaktır. İnsanlar, ilişkilerinde haksızlıklara uğramak ve asla kaybeden taraf olmak istemezler.

İlişki yönetiminde “gerçekleşme anları” önemli bir kavramdır. Tarafların birbirleri hakkında olumlu ya da olumsuz bir yargıya varmalarına yol açan deneyimlerin yaşandığı kısa zaman dilimleri olarak tanımlayabileceğimiz gerçekleşme anları ilişkilerde çok önemli bir rol oynar. Böyle anlarda beklentilerle gerçekleşenlerin aynı düzeyde olması durumunda ilişki sürer. Gerçekleşenlerin beklentilerin üzerinde olması durumunda ilişki gelişir, altında kalması durumunda ise ilişki zayıflar.

İlişki yönetimi, öğrenilebilir bilgiden çok yaparak ve yaşayarak kazanılan bir sanat yetkinliğidir, zamanla ve deneyimle geliştirilen bir ustalıktır. İlişki yönetimi, aynı zamanda neyin, ne zaman, nerede, kime, nasıl söyleneceğini bilme sanatıdır ve bir diğer adıyla politikadır. Politik davranmak, aslında sağduyuyu ve önsezileri kullanmak, ilişkilerde duyarlı ve iletişimde empatik olmaktır. Bunlar da zamanla ve deneyimle kazanılan yetkinliklerdir. Ancak, bu yetkinliği kazanmak için önce istemek ve karar vermek, sonrasında da kararlı ve disiplinli bir şekilde uygulamak gerekir.

İlişki yönetiminde asla unutulmaması gereken boyut güvendir. Karşılıklı olarak güven sağlanmadığında hiçbir ilişkinin sürdürülmesi beklenemez. Gerçeklerin, açık ve dürüst iletişimin, bağlılık duygusunun, dayanışmanın, karşılıklı saygının olmadığı bir ilişki son derece yapay, zorlamalı ve resmi bir ilişki olarak kalacak, gerçek bir ilişkiden beklenen olumlu sonuçların hiç biri gerçekleşmeyecektir. İlişkiler kurmak ve geliştirmek isteyen her insanın her şeyden önce güven yaratma ve bu güven duygusunu koruma isteği olmalıdır.