Değerler; duyguların, inançların ve olaylara verilen tepkilerin bir karışımıdır. İnsanlar, açık veya gizli bir şekilde sürekli olarak eşyalara, insanlara ve fikirlere iyi ya da kötü, güzel veya çirkin, doğru veya yanlış, ahlaka uygun ya da değil gibi değerler atfederler. Bunlar, onun yaşamın ne olduğu ve nasıl yaşanması gerektiği konusundaki düşüncelerini tanımlar. İnsanlar doğuştan, neyin doğru neyin yanlış olduğu duygusuna sahip olarak dünyaya gelmezler. Sahip olunan değerler, insanın yetiştirilme tarzı, yaşam deneyimleri, dinsel inançları, çevresi ve iş arkadaşları tarafından biçimlendirilir.

Değerlerin temel fonksiyonu, insana ihtiyaçlarını karşılayacak standartları sağlaması, çalışma istekliliğini artırması, kendisine olan güven duygusunu koruması ve geliştirmesidir. Değerler; insanın ihtiyaçlarını hangi davranışlarla ortaya koyduğunu, gücü nasıl kullandığını, çatışmayı nasıl ele aldığını belirler. Öğrenmeyle kazanılan tüm yaşam boyutları gibi değerler de değiştirilebilir veya geliştirilebilir. Ancak, işle ilgili değerler, toplumsal ve bireysel değerlerden ayrılamazlar, onlardan çok farklı olamazlar. Temel değerleri temsil eden ifadeler, aynı zamanda, davranışları haklı gösterecek, yetkin ve ahlaki davranma konusundaki toplumsal beklentileri karşılayacak kurallar ve yol göstericilerdir.

Değerler deneyimlerle öğrenilir ve genellikle çok genç yaşlarda düşüncelere yerleşir. İnsan olgunlaştıkça değerlerle davranışlar arasındaki bağlantı güçlenir. Olgunlaşma süreci boyunca daha fazla değerler öğrenen insan, bunları bütünleştirir ve içselleştirir. Ancak, davranış yönelimlerini etkileyen gruplar ve kurumlarla etkileşimler arttıkça değerlerin daha fazla baskı altında kalması da kaçınılmazdır.

Belirli değerlere bağlılık insanın kendisine olan saygısını artırır. Aynı zamanda, başkaları tarafından da saygı duyulmasını sağlar. Değerler, arzulanabilir olanları temsil eden oldukça az sayıda temel fikirlerden ve inançlardan oluşur. Farklı insanlar, bu temel değerler arasından farklı öncelikler belirleyebilirler. Örneğin, özgürlük ve eşitlik (adalet) değerlerinden özgürlüğe daha fazla değer veren bir yönetici hiyerarşiye ve ayrıcalıklara öncelik vermiş olur. Her ikisine aynı değeri verirse katılımcı ve demokratik bir yönelimi tercih etmiş olur. Eğer her ikisini de değerli kabul etmiyorsa tarzı totaliter yönelimdir.

Tutarlı bir model veya sistem içinde düzenlendiğinde değerler, tercihlerde ve eylemlerde kendini gösterir. İhtiyaçları karşılama biçimi, çatışmaları çözme tarzı değerleri yansıtır. Eğer değerler, kardeşlik, sevgi ve iyilik içeriyorsa çatışma çözme tarzı, kaybet / kazan çözümünün olması pahasına da olsa ilişkiyi sürdürme amacına yönelik olacaktır. Eğer adalet, eşitlik ve dürüstlük gibi değerlere inanılıyorsa bu çatışma çözmede işbirlikçi davranma tarzının seçileceğini gösterir.

Bazı değerler açıktır ve herkes için anlaşılır ve tutarlı görünürler. Bu değerler her yerde açıkça söylenebilir, yargılarda nasıl kullanıldığı gösterilebilir ve sınırları belirlenebilir. Buna karşın, bazı değerler gizli tutulurlar, açıklanmasına tepki verilir, direnç gösterilir. Bazen bu değerler nedeniyle etik-ahlaki çelişkiler ve tutarsızlıklar yaşanır. Örneğin, tarafsızlık gerektiren bir denetim görevini üstlenen bir kişi eğer din, ırk, cinsiyet, etnik köken gibi konularda bazı önyargılara sahipse kesinlikle değerler çatışmasından kaynaklanan bir içsel sorun yaşayacaktır.

Kişisel gelişim ve öğrenme süreçleriyle değerler biçimlendirilir ve öncelikler belirlenir. İnsanlar arasındaki farklılıklar, belirli değerlerin olup olmamasına değil, fakat onların nasıl düzenlendiğine ve önceliklerinin nasıl belirlendiğine göre oluşur. Genellikle, şirketlerin öncelikleriyle farklı değerlere sahip çalışanların öncelikleri çelişebilir. Değer farklılıklarına çözüm üretemeyen yöneticilerin ciddi sorunlar yaşaması kaçınılmazdır. Onların görevi, değerleri anlamak ve gerek kurumsal gerek kişisel anlamda önemini ve etkisini görmektir.