Çalışanlarını geliştirmek, motivasyonlarını ve performanslarını artırmak isteyen yöneticilerin yapabilecekleri en doğru iş onlara kendi tercihlerini yapma ve kararlarını alma özgürlüğünü vermektir. Ancak, karar almada daha fazla özgürlüğe sahip olmak, daha fazla kişisel sorumluluk almayı gerektirir. Çalışanların kendi payına düşen işlerde sorumluluk almaları ve inisiyatif kullanabilmeleri şirkette ekip ruhunu ve ortak sahiplenme duygusunu besler. Çalışanlar, kendilerinden beklenenleri yaparak güvenilir olduklarını kanıtlamak isterken başkalarının güvenini korumak için de görevlerini yapmada, sorumluluklarını yerine getirmede daha istekli ve cesur davranırlar.

İnsanlar kişisel sorumluluk almadıkça diğerleri onlarla çalışmaya cesaret edemezler, işbirliği konusunda isteksiz davranırlar. Bireysel sorumluluk, işbirliği gerektiren her çaba için kritik önem taşır. İnsanların birlikte etkin çalışması için herkesin kişisel sorumluluk alarak kendine düşeni yapması gerekir

İnsanların ekip içinde çalışmasının yapılandırılması gerçekte kişisel sorumluluğu artırır. Bir insanın, çalışma arkadaşlarının kendisinden hazır ve istekli olmasını ve işini iyi yapmasını beklediğini bilmesi, onu cesaretlendiren güçlü bir etkendir. İnsanlar, ait oldukları ekibin liderini ve kendisine güvenen diğer üyelerini yüz üstü bırakmak, onların hayal kırıklığı yaşamalarına neden olmak istemezler.

Bir insana sorumluluk vermek onun özgüvenini beslediği kadar sahiplenme duygusunu da geliştirir. İnsan, etrafında olup bitenlerden bir başkasının değil, kendisinin sorumlu olduğunu bilir. Hesap verme yükümlülüğü kendisini büyük ve önemli hissetmesini sağlar. Kontrolün kendisinde olması inisiyatif kullanma isteğini ve karar alma cesaretini artırır.

Sorumluluk almak, insanlara “sorunlar üzerinde odaklanmak” gerektiğini hatırlatır. İnsanlar, kendi görev ve sorumluluklarını iyi anladıklarında yeni bir amaç duygusu kazanırlar ve kendi görevlerinin sınırları dışına da taşan büyük amacı görme fırsatını bulurlar. Birbirleriyle nasıl bağlantılı olduklarını anlar ve yalnız başına çalışarak elde edebileceklerinden daha fazlasını birlikte elde edebileceklerini görürler.

Çalışanlara karar verme ve kendi sorunlarını çözme konusunda özgürlük ve sorumluluk vermek, onların kendilerine olan güven duygularını geliştirmek için gerekli olmakla beraber başarılı olmaları için yeterli değildir. Bir işi etkili bir biçimde yapabilmek için gerekli olan bilgi, beceri ve kaynaklar olmaksızın insanlar kendilerini yetkin hissetmezler. Tam tersine, kendilerini aşırı yüklenmiş ve engellenmiş olarak görürler. Bazen, kaynaklara sahip olsalar bile onları kullanmalarına izin verildiğinden emin değillerdir. Ya da işler beklenildiği kadar iyi gitmediğinde yöneticilerin arkalarında duracağından emin olamamaktadırlar. Bu durumlarda, kendilerinin yapmaları gerektiği son derece açık olan görevler konusunda bile güvensiz ve kararsız davranırlar.

Yöneticiler böyle durumların ortaya çıkmasına ve bu duyguların yaşanmasına izin vermemelidir. Çalışanlar kendi kararlarını aldıklarında bunları uygulamak için gerekli kaynakların kendilerine sağlanacağından, gerekli bilgi ve becerilerin kazandırılarak yetkinliklerinin geliştirileceğinden emin olmalıdırlar. Onların cesaretle karar alabilmesi ve uygulamada ürkek, korkak, isteksiz davranmaması için yöneticiler güvenlerini ve desteklerini açıklıkla göstermelidirler.