Karakter insanın topluma yararlılığı yönündeki gelişmesinin temelidir. İnsanı yüceltir ve toplum içinde hak ettiği değeri elde etmesini sağlar. Servetten daha büyük bir gücü ifade eder ve kıskançlıklarına neden olmadan tüm saygınlıkları kazandırır. Deneyimle pekişmiş bir dürüstlüğün, değerlere bağlılığın ve saygınlığın ürünü olan karakter varlığını her zaman hissettirir. Karakter başka insanların güvenini ve saygısını kazandıracak niteliklerin en önemlisidir.
Yüksek karakter insan doğasının en iyi biçimidir ve insanı kuşatan bir ahlak bütünlüğüdür. Karakter sahibi insanlar toplumun yalnızca vicdanı değil, aynı zamanda gerçek itici güçleridir. Çünkü toplumları harekete geçiren, canlı tutan, enerjisini veren manevi güçler ve ahlaki değerlerdir.
Toplumların gücü, ekonomisi ve gelişme düzeyi toplumu oluşturan insanların karakterine bağlıdır. Toplumsal gelişme bireylerin karakterleri üzerine kurulur. Yasalar, sistemler ve kurumlar bireyin karakterini bütünleyen düzenlemelerdir. Bireyler, toplumlar ve uluslar ancak ortak karakterleriyle hak ettikleri kadarını elde edebilirler, daha fazlasını değil.
Bireyin ekonomik gücü, konumu ve yetenekleri sınırlı olsa da karakterinin güçlü olması durumunda toplumdaki nüfuzu ve saygınlığı yüksek olacaktır. Bu, kısa ve kolay bir yolla elde edilmese de en etkili ve kalıcı olan kişisel gücü sağlayacaktır. Karakter başarıda çoğu kez yeteneklerden daha fazla rol oynar.
Zekâ dikkat çekebilir ve hayranlık uyandırabilir. Ancak toplumlar çoğunlukla zeki insanların liderliğini kabullenmeden önce karakter sahibi olup olmadığına bakarlar. Karakter, insana takdir, ilgi, saygı ve güven kazandıran nitelikleri bir araya getirir ve onu gerçek anlamda güçlü kılar.
Bilgi bir güç kaynağıdır, ancak karakter sahibi olmayan bir insanın elinde bilgi faydadan çok zarar verir. Karakter bilgiden daha önemli bir güçtür. İnsancıl duygulara yer vermeyen bir akıl, etik değerleri olmayan bir zekâ ve insan yararını gözetmeyen bir beceriklilik de kendilerine göre birer güç kaynağıdır. Ancak bunlar iyilikten çok kötülüğe hizmet eden güçlerdir. İnsanlar bu özelliklerle ilgilenirler, belki şaşkınlıkla karışık hayranlık da duyabilirler. Bu, hırsızın becerikliliğine veya dolandırıcının zekâsına duyulan ilgi ve hayranlık gibidir. Ancak saygı duyulan, takdir edilen ve özenilen güçler değillerdir.
Kaynak: İ. Barutcugil, Liderlik, Kariyer Yayınları, Ocak 2014