Yeni fikirler üretmek ve yaratıcı düşünceler ortaya koymak, alışılmışın dışına çıkmayı, kuralları çiğnemeyi, sınırları aşmayı gerektirmektedir. Bu durum çoğu yerde hoşgörüyle karşılanmamakta, kabul edilmemektedir. Sonuçta, insanların yaratıcı beyin gücü el değmemiş bir zenginlik olarak kalmaktadır. Yaratanlar ve üretenler, tebrik ve takdir beklerken yadırganmakta, dışlanmakta ve hatta alışılmışın dışına çıktıkları için cezalandırılmaktadırlar. Bu insanlar, işletmelerde çoğu kez kurulu düzeni, çıkar ilişkilerini ve güç dengelerini değiştirecek tehditler olarak algılanmaktadırlar. Sonuçta, onların işten ayrılmaları ya da pasif görevlerde kalmaları yönünde bir eğilim ve baskı doğmaktadır. Değer bilmeyen patronların, yöneticilerin yanında sonuçta boşa gidecek, kaybolacak fikirler, eserler, projeler üreten insanlar gerçekten çok şanssızdırlar.

Diğer taraftan, işletmelerinin politikalarını, iç işleyiş düzenlerini, güç dengelerini, ilişkilerin iç yüzlerini iyi bilen kimi insanlar herhangi bir katkı yapmadan, yeni bir fikir üretmeden çok daha fazla ilgi ve takdir toplayabilmektedirler. Genellikle bu insanlar, organizasyondaki yaratıcı ve üretken çalışanları kullanmasını da çok iyi bilirler. Aslında, başarılarını onlara borçludurlar. Onların fikirlerini ve yeni projelerini önce küçümseyerek ve reddederek ortaya çıkmasını engellerler. Daha sonra da yaratıcı, üretken çalışanları geri plana, pasif görevlere alarak ortada fark edilmelerini önlerler. Son aşamada da o insanlara karşı “gizli koruyucu” rolünü oynayarak yalnızca kendilerine güvenmelerini, fikirlerini kendileriyle paylaşmalarını sağlarlar. Kendileri olmazsa ve kendi adlarıyla sunulmazsa yeni fikirlerin taraftar bulamayacağına, hayata geçemeyeceğine onları inandırırlar.

İş yaşamı, ne yazık ki bu tür manzaralarla doludur. Ancak, bu durumlara üzülmek ve yalnızca konuşmak çözüm değildir. Organizasyonlarının kalıcı olmasını ve büyümesini gerçekten isteyen yöneticiler, yaratıcı ve üretken çalışanlarının da en az art niyetli, kopyalayıcı ve dürüst olmayan çalışanlar kadar cesur olmalarını, ortaya çıkmalarını, kendilerini güvenle ifade etmelerini ve takdir edilmelerini sağlayacak bir kurum kültürünü yaratmak zorundadırlar.