Tutku; yapılan bir işe, çalışmaya ve yaşama bağlılık duymak, coşkulu bir istekle ve sevgiyle yaklaşmak anlamına gelir. Tutkuyla yaşanan bir hayat, tutkuyla yapılan bir iş başarılı olur, mutluluk verir. Tutku, işin heyecanını duymak, işi sahiplenmek, işe dört elle sarılmak, severek ve isteyerek çalışmaktır.

Tutku, insanın içinde olan doğal bir enerji kaynağıdır, eğitimle ya da deneyimle kazanılması beklenemez. Bir işyerinde tutkunun çalışanlara kazandırılması için çaba harcanabilir. Yöneticiler belki bu konuda bazı planlar yapabilirler ve kararlar alabilirler. Ancak, çalışanın kişilik özellikleri arasında tutkuyla çalışma isteği ve kararlılığı yoksa fazla bir gelişme beklenmemelidir.

Tutkuyla çalışan insan kendisini gerçekleştirmek ve aşmak için bir coşku duyar, yüksek performans için çaba gösterir, işine odaklanır ve olumlu duygularını ateşler. Tutku; öğrenmeyi, gelişmeyi, girişken davranışı, liderlik etmeyi, başkalarına yardımcı olmayı ve sorumluluk almayı beraberinde getirir.

Tutkuyla çalışmanın anlamını ve kişisel yararını fark eden bir kişi öncelikle içindeki tutku ateşini yakan, kendisine bu gücü ve ilhamı veren uyarıcıları keşfetmelidir. Daha önceki yıllarda, belki çocukluğunda ya da ilk gençliğinde sahip olduğu, ancak daha sonra kaybettiği ya da unuttuğu tutkularını hatırlamalı, onları yeniden canlandırmalıdır. Bu arada, tümüyle yeni tutkular da bulmalı, bir şekilde hissettiği ancak anlamadığı tutkularını tanımalıdır.

Tutkularını tanıyan, diğer bir ifadeyle, kendisini tutkuyla çalışmaya yönelten duygularını keşfeden bir kişi daha sonra bunları yaşamının amaçlarıyla bütünleştirmelidir. Eğer insanı heyecanlandıran, tutkulu kılan duygular seçilen ve yapılan işte en üst düzeyde gerçekleşiyorsa doğru iş bulunmuş demektir. Bu da yapılan işe bir kez daha tutkuyla sarılmak için güçlü bir nedendir.