Sorun çözme, her gün belki yüzlerce kez yaşanan durumlardır. Bazı sorunlar, tekrarlanan, belirli aralıklarla yaşanan niteliktedir. Çoğu zaman bunların denenmiş, hazır çözümleri vardır. Beklenmeyen ve yalnızca bir kez yaşanan sorunlar ise sağduyu ve soğukkanlılık gerektirir. Panik duygusu yaşamadan sorunun nedenlerini anlamak, seçenekler geliştirmek ve bunları uygulamak gerekir. Sorunların tekrarlanması, bunların kök nedenlerine inilmeden yüzeysel önlemlerle yalnızca belirtilerinin giderilmesinden kaynaklanır.

Bazı yöneticiler sorunlardan kaçınır, her durumu kabullenir ve yaşanan rahatsızlıkları görmezden gelirler. Diğer taraftan, bazı yöneticilerin her durumu sorun haline getirdikleri, en küçük bir nedenden kendilerini meşgul edecek ya da önemli kılacak karmaşık uğraşlar yarattıkları gözlemlenir. Bunların her ikisi de arzulanan yaklaşımlar değildir. Gerçekte arzulanan, sorunları doğru tanımlayan, önlemlerini ve çözüm önceliklerini doğru değerlendiren bir yönetici tarzıdır.

Sorun çözme, gerçek yaşamda, yöneticiden çok fazla yetkinlik ve çaba bekleyen zor bir görevdir. Zorluklara neden olan faktörlerin başında da çoğu zaman yöneticinin tutumu gelmektedir. Bazı yöneticiler bir sorunla karşılaştıklarında ilk edindikleri izlenimle bir kanaate varmakta, nedenler üzerinde fazlaca düşünmeden ve araştırmadan varsayımlarla eyleme geçmektedirler. Sorunu tanımlamayı, zaman alan gereksiz bir çaba olarak görmektedirler. Sorgulamak, derinleştirici sorular sorarak kök nedenlere inmek, kültürle ve alışkanlıkla bağlantılı bir iletişim becerisidir. Çoğu kültürde insanlar soru sormazlar. Bunu rahatsız edici bir davranış olarak görürler. Bu nedenle, soruna yüzeysel yaklaşırlar, belirtileri sorunun nedenleri olarak düşünürler ve onları ortadan kaldırdıklarında sorunun çözüldüğünü varsayarlar. Yanlış tanımlanmış nedenler üzerine geliştirilen çözümler, organizasyona faydadan çok zarar verecektir, yeni ve farklı zorluklar çıkaracaktır.