Şüphesiz, insanların seven dostlara, öğretmenlere, rehberlere, akıl hocalarına ve güven duyabileceği çalışma arkadaşlarına ihtiyaçları vardır. Tüm bu insanlar, yaşamı kolaylaştırabilir, huzur ve güven duygusunu pekiştirebilir, başarı yolunda yardımcı olabilirler. Sorunları dinleyecek, sıkıntıları paylaşacak ve çözümsüz kalındığında yol gösterecek gerçek dostlara sahip olabilmek bir insan için çok önemli bir kazançtır, bir şanstır.

Ancak, insanın yaşamında öyle dönemler ve durumlar vardır ki orada insana kendisinden başka hiçbir kimse yardım edemez. Çözüm kendi içindedir ve yalnızca o isterse çözüm gerçekleşebilir. Kendisinin dışında bir kişinin, kim olursa olsun, yapabileceği fazlaca bir şey yoktur. Böyle bir durumda, o insanın şöyle bir durması, kendi içine dönmesi, kendisiyle konuşması, barışması ve çözüm için kendisiyle bir anlaşma yapması gerekir. Sorunun ve sıkıntının kaynağı kendi içinde olduğu gibi çözümün ve çıkış yolunun anahtarı da yine kendisindedir.

Elbette, sorunlarınız ve sıkıntılarınız için akıl hocalarınıza ve dostlarınıza danışacaksınız, onların akıllarından yararlanacak, fikirlerine değer verecek ve önerilerini dinleyeceksiniz. Ancak, siz gerçekten istemedikçe bunların hiç birinin sorunlarınızın çözümüne bir yararı olmayacağını bilin. Kendiniz için iyi şeyler düşünüyor ve kendinize iyi davranıyorsanız, size kimsenin bir kötülüğü olamayacaktır. Buna karşın, siz kendinizi küçük ve zayıf görüyor, kendinize değer vermiyorsanız başkalarının sizin için iyi şeyler düşünüp iyi davranmasının size bir faydası olmayacaktır.